Mapa Anny

Kolejny zbiór opowiadań Marka Šindelki, czeskiego mistrza krótkiej formy, znanego w Polsce z książki Zostańcie z nami.

Martin i Sylvie są o krok od rozstania, kiedy spada na nich wiadomość o dziecku. Andrea nagle zaczyna widzieć w Matěju jedynie własne odbicie. Chorobliwie zazdrosny Petr darzy Lenkę „uważną, okrutną miłością”. Anna, szukając siebie, wchodzi w kolejne związki.

W Mapie Anny – dziesięciu znakomitych tekstach ze wspólnym kluczem – autor ponownie skupia się na relacjach międzyludzkich, zwłaszcza tych między kobietą a mężczyzną, w czasach, kiedy „doskonałość już nikogo nie podnieca, a wyniszczonych przez doznania konsumentów o wiele bardziej pociąga skaza”. W świecie, w którym dziwny rodzaj informacyjnego szumu bez przerwy zakłóca wzajemne zrozumienie. Bohaterowie Šindelki próbują się do siebie zbliżyć, lecz krążą tylko wokół siebie niczym zamknięte mikroświaty.

Żyją tak, jakby utracili umiejętność czytania mapy.

KSIĄŻCE PATRONUJĄ

WYBRANE RECENZJE

Najbardziej w „Mapie Anny” przekonuje mnie (…) badanie nowych funkcji dla słów. Jest trochę jak na morzu. Przeciętne książki rozpatrywać można jako spokój, błogie oczekiwanie na coś, co nigdy nie nadejdzie. Dopiero wzburzenie konstrukcją wywołane silnymi podmuchami i falami pobudza człowieka do działania. W wypadku tej książki – do konfrontowania banalności własnego słownictwa z pięknem i konkretem Šindelki.

Paweł Biegajski, Melancholia Codzienności LINK

Šindelce udało się coś, co rzadko się udaje: pisze tak, jakby myślał ciałem; zagląda pod powieki, wchodzi pod paznokcie, obnaża do nagich kości, by dotrzeć do sedna ludzkiego jestestwa.

Karina Bonowicz, Pani Book LINK

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Šindelka pisze przede wszystkim o miłości i różnych jej formach, jednak stopniowo wyprowadza nas z błędu kolejnymi opowieściami. Każde opowiadanie, każda cegiełka tej książki o miłości jest tylko pozornie. Bardziej trafne wydaje mi się określenie nie-miłość (...).

Paweł Cybulski, Przy Muzyce o Książkach LINK

Dobry tekst poznasz po zaznaczonych fragmentach (...). U Šindelki występuje klasyczna klęska urodzaju – czytelnik zamiera zaopatrzony w fiszki i po kilkunastu stronach rejteruje, bo zużyłby cały zapas. (...) „Mapę Anny” można przepisać.

Georgina Gryboś, Literacka Kavka LINK

Marek Šindelka to spadkobierca Milana Kundery. Interesują go podobne sprawy, co Kunderę, przynajmniej kiedyś, dawno temu, zanim Kundera zaczął popadać w abstrakcję. Te sprawy to oczywiście dynamika związków międzyludzkich.

Piotr Kofta, Dwójka - Polskie Radio LINK

To jedna z najważniejszych, jeśli nie najważniejsza czeska premiera tego roku w Polsce.

Anna Maślanka, Nowe Książki LINK

Gdy na skrzydełkach książki czytasz, że Marek Šindelka w Czechach został okrzyknięty „jednym z najzdolniejszych opowiadaczy”, to automatycznie się cieszysz, ale też boisz rozczarowania. Przybiegam potwierdzić, że to jeden z trafniejszych głosów młodego pokolenia.

Elwira Przyjemska, Księgarka Na Regale LINK

Autor jest lingwistycznym wirtuozem, dobiera słowa tak, że otaczający nas świat zwalnia, skupia się na szczegółach i ich głębokim znaczeniu. Jego słowa, jak uczucia, o których opowiada są kruche jak porcelana, delikatne jak płatki śniegu, który topią się w zetknięciu z ciepłą skórą, a przy tym ostre jak odłamki szkła, które boleśnie ranią.

Marta Pyznar, Cuddle Up With a Good Book LINK

„Mapa Anny” (...) jest dowodem na to, że Šindelka wyrasta na nie lada osobowość literacką – rzadko zdarza się autor posiadający tak ogromną świadomość artystyczną, takąż swobodę językową i równie wielką znajomość ludzkiej psychiki.

Maciej Robert, Polityka LINK

„Mapa Anny” (…) to miejscami zabawne, miejscami ponure i groteskowe sprawozdanie z naszej codziennej egzystencjalnej niezręczności. (…) Dodajmy do tego ambiwalentne, (…) niemal dramatyczne poczucie humoru i świetną kompozycję – Šindelka znakomicie balansuje między obyczajową warstwą tekstu a zmyłkami, ostrą satyrą czy metaforyką rodem z wiersza.

Agnieszka Wolny-Hamkało, „Przegląd” 11/2020